نام : استقلال، محل صدور: ایران/ در راه ستاره سوم…

 سوت پایان دیدار فینال لیگ قهرمانان باشگاه های آسیا شنیده می شود. دور افتخار آندرانیک تیموریان به همراه جواد نکونام، نماز شکر در میانه زمین، جشن مردم در خیابان های تهران و تیتر روزنامه ها: «استقلال سه ستاره شد». پرچم ایران در دستان پژمان منتظری، گریه های آرش برهانی، حضور در جام باشگاه های جهان، جاودانگی قلعه نویی و استقلال. جام قهرمانی در دستان فرهاد مجیدی، مهدی رحمتی بهترین دروازبان مسابقات، پیشنهاد باشگاه اروپایی برای خسرو حیدری، بهبود اوضاع مالی، سکوت رقیبان. نفوذ جهانی خبر قهرمانی استقلال در آسیا، زمینه سازی حضور بازیکنان مطرح خارجی در استقلال و صحبت های باره سی با دیدن جام قهرمانی در دستان کاپیتان: «این همان بازیکنی بود که وقتی در دربی حضور پیدا کرد من را به یاد حضور توتی و عظمت او انداخت». بی خوابی هواداران از شوق قهرمانی، انتظار برای استقبال از قهرمانان، رسیدن به یک هدف با قبول یک دهه سختی و مجری برنامه نود:« استقلال دست نیافتنی تر شد».

استقلال قهرمان آسیا می شود؟

این ها فقط و فقط چند صحنه گذرا از قهرمانی استقلال است. افتخاری که اگر اطرافیان این تیم آینده نگر باشند دور از دسترس نخواهد بود. آینده نگری یعنی اندیشه درباره هر صحبتی که بیان می شود. آیا اعضاء باشگاه استقلال این قاعده را رعایت می کنند؟

اگر برخی مسئولین فدراسیون، ارزش لباس و مقام خود را نگاه داشته و مدیرعامل تیم در مواقع حساسی که استقلال روی ریل موفقیت افتاده، حس غریزی حاشیه سازی و ایجاد اختلاف خود را رها کند، دیگر لااقل در خاک ایران و در آستانه دیدار استقلال با نماینده تایلند به سود تیم شرق آسیایی و در مسیر موفقیت استقلال مانعی کاشته نمی شود. البته موقعیت سنجی اشتباه از امیر قلعه نویی هم بعید به نظر می رسید، اما وی با بیان صحبت هایی در رابطه با توپ لیگ برتر و ادامه داشتن این حواشی با مصاحبه های مسئولان تولید کننده لوازم ورزشی، اندکی اطراف استقلال را شلوغ کرد.

در هر صورت صعود استقلال تا همین مرحله هم افتخار بزرگی است که آبی ها پله پله و در طول چند سال آن را کسب کردند. حال و در برهه کنونی با توجه به درایت کادر فنی و حضور بازیکنانی که بهترین های ایران هستند به طور غریزی، انتظار هواداران را از این تیم بیشتر کرده است. هر چند که مصدومیت ها دست کادر فنی را بسته است، اما امیر قلعه نویی تیم خود را کامل ترین تیم سال های اخیر دانسته و یقینا روزی که این تیم بسته شد فکر محرومیت ها و مصدومیت ها را نیز کرده است. استقلال اگر در این دوره از لیگ قهرمانان باشگاه های آسیا موفق به کسب قهرمانی نشود یقینا در سال های آینده افسوس فرصت از دست رفته را می خورد، مگر آن که تمامی ستاره ها در این تیم ماندگار شوند و کادر فنی هم موفق عمل کند. بازی در این مرحله از رقابت های آسیایی شاید فردا روز برای هیچ یک از بازیکنان استقلال تکرار نشود.

آسیا به نوبت

صحبت از قهرمانی استقلال در آسیا که می شود یاد آن ترانه معروف وطن با صدای زنده یاد محمد نوری می افتم، برای آن که گویا بخش هایی از ترانه وصف حال استقلال و هوادارانش است. مقداری مرور خاطرات کاملا گواهی می دهد که برای تکرار قهرمانی در آسیا و تا به این مرحله رسیدن، چه سفرها کرده ایم، چه خطرها کرده ایم، خون دلها خورده ایم و رنج دوران برده ایم. این جملات دقیقا با سفرنامه این سال های استقلال مطابقت دارد. ابتدا از مرحله گروهی حذف شدیم، به مرحله بعد رفتیم و حذف شدیم، سرمربی تیم تغییر کرد و همین روند ادامه پیدا کرد تا رسیدیم به همین جایگاهی که هستیم و حالا اعتقاد داریم این دفعه می توان مسیر را کوتاه کرد و با وجود تمام کمبود های فوتبال ایران، غنی بودن رقیبان و…، به فینال رسید.

شخص نگارنده و حتی خیلی از هواداران شاید از قهرمانی های گذشته، فقط دیده ها و شنیده هایی داشته باشند که به وسیله واسطه به دستشان رسیده است، اما حالا می خواهیم خود و به چشمان خود قهرمانی در آسیا را نظاره کنیم. می خواهیم خودمان برای فرزندانمان داستان قهرمانی را تعریف کنیم که یک امیر بود و یک فرهاد داشت. یک سید بود که دیواری به نام پژمان داشت. از هر آنچه تعریف کنیم که الان و در همین دوران جوانی ما، به دست آوردنش دور از دسترس نیست. ما می خواهیم وقتی سه ستاره را به همراه لوگوی استقلال می بینیم یکی از آنها استقلال ۹۲ را به خاطرمان آورد. تمام تلاش ها بر سر به دست آمدن همان ستاره است. طبق قواعد ریاضی باید عدد سه وجود داشته باشد تا عدد چهار به وجود بیاید. چه رویایی می شود اگر چهار بار قهرمانی و آن چهار معروف با یکدیگر گره بخورند.

من از تعریف بزرگانم درباره پورحیدری ها و حجازی ها ذوق زده می شوم. این هوادار قصه می خواهد که برای آیندگانش بگوید. برای آیندگان بگوید این فرهاد مجیدی که حالا سرمربی استقلال شده، در گذشته جام قهرمانی آسیا را بالای سر برده است و من آن روز بودم و دیدم که ایران چه خبر بود. دیگران هم افسوس بخورند که چرا فقط به تصاویر و فیلم ها دسترسی دارند و نبودند تا ببینند در عصر ما فرهاد، سید مهدی و باقی ستاره ها در زمین چه می کردند.

قهرمانی در آسیا سربلندی همان معلولانی است که با وجود نبود امکانات به سختی خود را به ورزشگاه می رسانند. شادی خانواده هایی است که فرزندانشان را به خاطر استرس و اضطراب دیدارهای استقلال از دست داده اند. نام ایران بر قله آسیا می رود؟ ایرانی که امروز برای سربلندی، موفقیت استقلال را نیاز دارد و دیروز برای آن خون داده است.

کادرفنی و بازیکنان استقلال فقط باید خاطرات را تکرار کند. قهرمانی در آسیا اگر نوبتی هم باشد به یقین دیگر نوبت استقلال است.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: